Με όμορφη διάθεση απογευματάκι κάποιας Τρίτης εμπιστευτήκαμε τα βήματά μας που μας οδήγησαν σε μια υπέροχη ταλαντούχα και διαχρονική γυναίκα που υπηρετεί με σθένος την τέχνη τα τελευταία 50 χρόνια …Ας προσπαθήσουμε να την γνωρίσουμε ιχνηλατώντας μέσα από την καταξίωση που κέρδισε με το σπαθί της.
Α.Ρ Η Καλλιτεχνική σας πορεία έχει πολλούς σταθμούς …σε ποιο χώρο ή εμφάνιση νιώσατε οικειότητα;
Ν.Μ. Αν σταθμό εννοείτε την επιτυχία …όχι …για μένα σε κάθε περίπτωση είναι η δουλειά που διάλεξα να κάνω , οι παραστάσεις , οι συνεργασίες , η ποιότητα …το Θέατρο έχει τόσο ενδιαφέρον , όπως το ψάξιμο στην διαδικασία πριν , οι πρόβες , οι επιλογές και η ευθύνη να μεταδώσεις
Α.Ρ Σύμφωνα με τον Jean Racine, 1639-1699 , Γάλλος δραματουργός « Ο πρωταρχικός κανόνας της τέχνης είναι να προκαλεί ευχαρίστηση και συγκίνηση. Όλοι οι άλλοι κανόνες έχουν γίνει για να τηρείται αυτός ο πρώτος κανόνας » Αλήθεια στην Τέχνη υπάρχουν κανόνες;
Ν.Μ. Όχι …είναι καθαρά ελεύθερη έκφραση που σίγουρα απελευθερώνει ψυχαγωγία , συγκίνηση , ευχαρίστηση …είναι πολύ θεωρητικό …μεγάλη κουβέντα
Α.Ρ Πείτε μας λίγα λόγια για τις συνεργασίες σας επιγραμματικά
Ν.Μ. Υπάρχουν πράγματι σε όλη την πορεία μου καθοριστικές στιγμές και σημαντικές που μεγάλωσαν την αγάπη μου για την Τέχνη , συναντήσεις ζωής …Μια από αυτές ήταν η συνεργασία μου με την Κατίνα Παξινού και τον Αλέξη Μινωτή …μορφές που δεν μπορούν να αντικατασταθούν
– Έλλη Λαμπέτη …ένα υπέροχο πλάσμα επί της σκηνής
– Ελεύθερο Θέατρο το ’70 ένα κράμα Καλλιτεχνών …παρείστικο
Σε μια δύσκολη εποχή της χούντας
– Θεσσαλικό Θέατρο ’75 στην Λάρισα επίσης με δύσκολες συνθήκες …
– 2007 « Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου » Μοναδική εμπειρία σε σχέση με το πόσο το αγάπησε ο κόσμος …παιζόταν για πολλά χρόνια και υπήρχαν άνθρωποι που το έβλεπαν ξανά και ξανά δυο και τρεις φορές με την ίδια δίψα
Α.Ρ Η παράσταση στηρίζεται στο βιβλίο της Ρέας Μανέλη «Η γιαγιά μου η Ευτυχία» (εκδόσεις Άγκυρα), προσέφερε το υλικό της θεατρικής αφήγησης. Πείτε μας λίγα λόγια για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα που υποδύεστε …
Ν.Μ. Κάθε φορά αισθάνομαι την ίδια συγκίνηση, καθώς το έργο αυτό σου κτυπά κατάκαρδα με συναισθήματα δύναμης για όλα εκείνα που η Στιχουργός πέρασε και άντεξε , πάντα με ατέλειωτη δίψα κομμάτια ιστορίας απόλυτα ταυτισμένα με την λαϊκή Μουσική , θύμισες της προσφυγιάς …ένα διαχρονικό ζήτημα που όμως σε ενεργοποιεί να σκεφτείς ανθρώπινα …για το σήμερα …
Όλο αυτό μεταφέρεται στους θεατές απόλυτα και άμεσα .
Είναι ένας μονόλογος συνομιλώντας με επτά πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ζωή της Στιχουργού …: τη Μαρίκα Κοτοπούλη, το Γιώργο τον άντρα της, τη Μαίρη την κόρη της, τον Τσιτσάνη, το Χιώτη, τη Ρέα την εγγονή της και τη Μαριόγκα τη μητέρα της.
Α.Ρ Ποια δουλειά σας κατέκτησε σαν άνθρωπο ;
Ν.Μ. Διαχωρίζω τις δυο έννοιες …ο Ηθοποιός επί της σκηνής μόλις κλείσει η αυλαία γίνεται πάλι ο άνθρωπος …αντιθέτως ανθρώπινα στοιχεία του εαυτού μας εισχωρούν στον Ηθοποιό …άρα καμία !!
Α.Ρ « Τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις αλλά αυτό που κάνεις τον θεατή να δει »( Edgar Degas, 1834-1917, Γάλλος ζωγράφος & γλύπτης ) Συμφωνείτε ;
Ν.Μ. Ναι …σίγουρα εμπεριέχει το πόσο πολύ πιστεύεις σε αυτό που υπηρετείς και σε τι κοινό απευθύνεσαι …οι αποδέκτες – θεατές θα πρέπει να βρίσκονται σε εκείνη την κατάσταση έτοιμοι να κατανοήσουν , να αισθανθούν και φυσικά να έχουν καλή σχέση με το θέαμα
Α.Ρ « Μόνοι γεννιόμαστε , μόνοι μας πεθαίνουμε , το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή » ( Νίκος Καζαντζάκης – μυθιστοριογράφος, , θεατρικός συγγραφέας και ίσως ο σημαντικότερος αλλά και ο πιο αμφιλεγόμενος Έλληνας συγγραφέας και φιλόσοφος του 20ου αιώνα )
Είναι όντως φωτεινή η ζωή μας ;
Ν.Μ. Συμφωνώ ότι έχει κομμάτια φωτός αν και είναι καθαρά υποκειμενικό για το τι ο καθένας θεωρεί φως …και βέβαια παρεμβάλλονται και τυχαία γεγονότα που διαμορφώνουν το τοπίο …για μένα σίγουρα δεν είναι στοιχεία όπως τα χρήματα ή όσα δεν εμπεριέχουν ηθικές αξίες
Α.Ρ Ρισκάρετε;
Ν.Μ. Ναι…είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου , γενικά είμαι άφοβη και τολμηρή …συγχρόνως έχω παλέψει σκληρά για να προσαρμοστώ σε ειδικά και γενικά σημεία
Α.Ρ Τι είναι αυτό που αν σας έλλειπε δεν θα μπορούσατε να ζήσετε;
Ν.Μ. Το ψωμί στην κυριολεξία και η Μουσική …
Α.Ρ Τι δεν μπορείτε να συγχωρήσετε σε έναν άνθρωπο;
Ν.Μ. Την σοβαροφάνεια και την έλλειψη χιούμορ
Α.Ρ « Η τέχνη μας ελκύει μόνο αποκαλύπτοντας τον πιο μυστικό μας εαυτό.» Jean-Luc Godard, 1930-, Γάλλος σκηνοθέτης
…Εσείς τον έχετε ανακαλύψει;
Ν.Μ. Σε ένα μικρό βαθμό θα μπορούσα να πω …Είμαι απρόβλεπτη και παρορμητική …στα νιάτα μου ακόμα περισσότερο ..όμως δεν τρομάζω με μένα , τώρα πιστεύω με ξέρω καλύτερα και διαχειρίζομαι τα ξαφνικά γεγονότα …
Α.Ρ Σχολιάστε μας την σημερινή εποχή , το μέλλον των νέων , την ανεργία
Ν.Μ. Τώρα τι να πω …άσχημο και τεράστιο ζήτημα …είμαι πολύ απαισιόδοξη και ίσως δεν πρέπει να προεκταθώ. Οι παλιές γενιές αποφασίσανε έτσι …ο καθένας μας ας αναρωτηθεί τι έκανε; ποια είναι η συμμετοχή του; …χρόνια επωάζεται αυτό το αυγό , δεν θα το εξωραΐσουμε εμείς …
Α.Ρ Η Τέχνη βοηθά με μηνύματα μέσα από τα δρώμενα ελπίζοντας σε μια καλύτερη μέρα; Ίσως κατά την γνώμη μου να απαλύνει τον πόνο , να παρηγορεί ή να βοηθά τον κόσμο να ξεχαστεί για λίγο …
Ν.Μ. Δεν νομίζω το κακό είναι πολύ μεγάλο …η αναξιοκρατία και η ταπείνωση του τόπου μας επισκιάζει τα πάντα
Α.Ρ Έχουμε μείνει εκεί …στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟΘΗΚΗ (Σαρρή 40, Ψυρρή)
στο έργο «ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΝΗ» των Θανάση Παπαθανασίου & Μιχάλη Ρέππα σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη
Έτσι για να συνδέσουμε λίγο την μετέπειτα ερώτηση …στην ποιο πάνω παράσταση … στον κεντρικό άξονα του έργου βρίσκεται ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Η Ρένα (ΝΕΝΑ ΜΕΝΤΗ) μια παλιά τραγουδίστρια της δεκαετίας του ’70, που δεν τα κατάφερε στο τραγούδι και ο Παύλος (ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΙΟΒΑΣ) ένας αγωνιστής της γενιάς του πολυτεχνείου στοιχειωμένος από όνειρα και προσδοκίες που διαψεύστηκαν.
Δίπλα στο κεντρικό ζευγάρι απεικονίζεται και η νέα γενιά
– Τι περιμένουμε για την νέα σεζόν;
Ν.Μ. Είναι κάτι υπέρτατο που δρομολογείται για μετά τις γιορτές …
Ο τίτλος : « Γυναίκες του Παπαδιαμάντη » είναι μια σύνθεση από διάφορα διηγήματα σε Σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια στο Θέατρο « Χώρα » περιοχή Κολιάτσου …Όμως δεν θα πω περισσότερα γιατί το φρόνιμο είναι να λέγεται κάτι σημαντικό ενδεχομένως και να δημοσιεύεται την κατάλληλη ώρα …Σε ένα μήνα τα λέμε πάλι …
Α.Ρ Σας ευχαριστούμε θερμά και ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην καλλιτεχνική σας ζωή με πολλά ακόμα χιλιόμετρα διαδρομής, αλλά και στην προσωπική σας ζωή …που δεν την αγγίξαμε σεβόμενοι την αθόρυβη στάση που κρατάτε όλα αυτά τα χρόνια
Αγάθη Ρεβύθη
