Αλήθεια, ποιος δεν θυμάται ή δεν έχει ξαναδεί την κινηματογραφική ταινία του 1968 «Κορίτσια στον Ήλιο»; Η ιστορία αγάπης του Έλληνα βοσκού με την Αγγλίδα τουρίστρια Αnne Lonnberg, με την οποία αποτέλεσαν ένα από τα ζευγάρια που άφησαν εποχή … η ατάκα «Στάσου Μύγδαλα…» που είχε φωνάξει ο Γιάννης Βόγλης στην Άνναμπελ !
Κι όμως 42 χρόνια μετά , με πρόσκληση στην εκπομπή «Πάμε Πακέτο» οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά !
Ο Γιάννης Βόγλης ήταν από εκείνους, τους λίγους άνδρες που στάθηκαν με ήθος, αγάπη και σεβασμό, σαν σύζυγος και πατέρας.
Παντρεύτηκε τον κεραυνοβόλο έρωτα του , την Μιράντα, Σκωτσέζα στην καταγωγή ,μία ευγενέστατη , φινετσάτη και όμορφη γυναίκα, πολύ αγαπητή που στεκόταν πάντα στο πλευρό του συζύγου της, και τον στήριζε αθόρυβα και διακριτικά.
Η ζωή τους επιφύλασσε δυσκολίες καθώς η σύζυγος του ηθοποιού διαγνώστηκε με καρκίνο μόλις στα 39 της χρόνια. Μαζί αντιμετώπισαν αυτόν τον σκόπελο , πάντα αγαπημένοι, διατηρώντας ενωμένη και δυνατή την όμορφη οικογένεια τους μαζί με τους δυο γιούς που απέκτησαν.
Σχεδόν 2 χρόνια μετά τον θάνατο του αξέχαστου ηθοποιού Γιάννη Βόγλης, έφυγε από την ζωή στις 9 Μαΐου 2018 η αγαπημένη σύζυγος του Μιράντα.
Ο Γιάννης Βόγλης ετοίμαζε και την αυτοβιογραφία του, όπου θα περιέγραφε όχι µόνο την καλλιτεχνική του πορεία στο θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση, αλλά και όλη την ζωή του.
Έτσι , ξεκινά η” συνέντευξη ” που μας παραχώρησε , απλά, θετικά, καθώς ήταν από τους ανθρώπους εκείνους, που γινόταν μικρός και μεγάλος μαζί σε κάθε κάλεσμα , ιδιαίτερα αν η συμμετοχή του βοηθούσε σε ένα κοινωνικό , ευαίσθητο θέμα !
- Συναντήσαμε έναν καταξιωμένο εκπρόσωπο της Τέχνης ταλαντούχο Ηθοποιό και σκηνοθέτη που ξεκίνησε την καριέρα του το 1961 στην πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο με την θεατρική παράσταση « Η άνοδος και η Πτώση του Αρκτούρο Ούι » του Μ. Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν.
Ο Γιάννης Βόγλης συζήτησε μαζί μας …
Α.Ρ Η καλλιτεχνική πορεία σας έχει παντού σταθμούς . Σε ποιο χώρο αισθανθήκατε οικεία, Θέατρο, Κινηματογράφος ή Τηλεόραση;
Γ.Β Δεν υπάρχει «οικειότητα» σε κανένα είδος αυτής της Τέχνης. Για να τα κατακτήσεις χρειάζεται πολύ μελέτη, δουλειά και αφοσίωση. Η «αλήθεια» και η «αμεσότητα» είναι πάντα τα ζητούμενα, εξίσου στο θέατρο, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Στο θέατρο ο ηθοποιός πρέπει να μεγεθύνει κάπως την ερμηνεία του, γιατί ο θεατής έχει μια γενική εικόνα του συνόλου της σκηνής. Ιδιαίτερα στο Αρχαίο Θέατρο. Στον κινηματογράφο συμβαίνει το αντίθετο. Εφόσον ο φακός τα μεγεθύνει όλα, ο ηθοποιός πρέπει να παίζει αληθινά και άμεσα, αλλά ταυτόχρονα αφαιρετικά και λιτά. Όχι όμως αδιάφορα. Με την τηλεόραση πάλι, που σήμερα έχει εισχωρήσει μέσα στο σπίτι, νομίζω πως έχει χαθεί το δέος. Έχει «σμικρύνει» η εικόνα κι έτσι ο θεατής σε παρακολουθεί από τον καναπέ του με τις πιτζάμες. Επομένως είναι φυσικό να σε θεωρεί «οικείο», και φιλικά δικό του.
Α.Ρ Ποια δουλειά σας ξεχωρίσατε και ποια σας κατέκτησε σαν άνθρωπο;
Γ.Β Μπορεί ένας γονιός να ξεχωρίσει κάποιο από τα παιδιά του;
Μπορεί μια κάποια αδυναμία βέβαια να έχω στο θέατρο. Ίσως γιατί είναι πιο απαιτητικό στην προσέγγιση. Όμως προσωπικά ποτέ δεν «σνομπάρισα» τον κινηματογράφο ή την τηλεόραση, ούτε τα αντιμετώπισα σαν «πάρεργα». Ήταν ένα σοβαρό μέρος της δουλειάς μου και όφειλα να το αντιμετωπίσω εξίσου σοβαρά. Άλλωστε και τα δύο είδη ήταν αρκετά απλόχερα και μας πρόφεραν πολλά αγαθά. Πρώτα απ’ όλα μας έκαναν γνωστούς στο πλατύ κοινό, γεγονός που βοηθούσε και το θέατρο. Έπειτα πλήρωναν καλύτερα. Πάντα λέω πως, «Το σινεμά και η τηλεόραση είναι η σύζυγος, που μου προσφέρει την άνεση να συντηρώ την ερωμένη μου, που είναι το θέατρο!»
Α.Ρ Σύμφωνα με τον Edgar Degas ΄΄ Η Τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν ΄΄ ….Έτσι είναι ;
Γ.Β Συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Γιατί στις ερμηνείες των ρόλων, υπάρχουν πολλαπλά επίπεδα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, ο θεατής πρώτα «διαβάζει» τη σκέψη του ηθοποιού κι έπειτα ακούει το λόγο. Που σημαίνει ότι υποβάλεις στον θεατή τις προθέσεις και τα συναισθήματα του ήρωα, που πολλές φορές δεν συνάδουν με τον λόγο. Αυτό συμβαίνει σε κάθε είδος θεάτρου, από το κλασικό έως και το σύγχρονο.
Α.Ρ Σύμφωνα με τον Ρακίνα ( Γάλλος δραματουργός ) ΄΄ Ο πρωταρχικός κανόνας της τέχνης είναι να δημιουργεί ευχαρίστηση και συγκίνηση …Όλοι οι άλλοι κανόνες έχουν δημιουργηθεί για να τηρείται αυτός ο πρώτος κανόνας ΄΄ Στην τέχνη αλήθεια υπάρχουν κανόνες;
Γ.Β Πάντα στην τέχνη υπάρχουν κανόνες. Η «ελευθερία» της δημιουργίας μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και μέσα στους πιο αυστηρούς κανόνες και οφείλεις να ακολουθείς, αλλιώς είσαι ανεπίκαιρος. Διαφορετικά η Τέχνη γίνεται «Άναρχη». Όσο για τον Ρακίνα ή τον Σαίξπηρ, ας μην ξεχνάμε πως έκαναν θέατρο πριν πάρα πολλά χρόνια.
Όμως οι βασικοί κανόνες που προσδιόρισαν τότε εκείνοι με τη σοφία της εμπειρίας τους, παραμένουν ίδιοι. Μπορεί σε κάθε εποχή να αλλάζει η εξωτερική «φόρμα», αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Οι ανθρώπινες σχέσεις, οι αξίες και τα πάθη ουσιαστικά παραμένουν αναλλοίωτα.
Αυτός είναι και ο λόγος που τα έργα αυτά εξακολουθούν να παίζονται. Αν έχω κάποια ένσταση, είναι για την πρόσφατη «μεταμοντέρνα» προσέγγιση. Φοβάμαι πως τα πειραματικά εξωτερικά «εφέ» που φορτώνουν τις παραστάσεις σήμερα, γίνονται αυτοσκοπός και λειτουργούν εις βάρος της ουσίας, της έννοιας και των μηνυμάτων αυτών των έργων. Πολλές φορές αναρωτιέμαι εάν οι νέοι σκηνοθέτες, έχουν ουσιαστικά μελετήσει σε βάθος το έργο ή το χρησιμοποιούν σαν αφορμή για επίδειξη χρησιμοποιώντας στοιχεία εντυπωσιασμού.
Α.Ρ Με ποιους καλλιτέχνες είχατε την καλύτερη συνεργασία;
Γ.Β Όσο με βοηθάει η μνήμη, με τους περισσότερους συνεργάστηκα
αρμονικά. Ο Μάνος Κατράκης ήταν ο μέντορας μου και η Μελίνα με
γοήτευσε. Αν όμως πρέπει να μιλήσω για κάποιες συνεργασίες σταθμούς
στην καριέρα μου, από τις οποίες βελτιώθηκα σαν καλλιτέχνης, οφείλω
να αναφερθώ πρώτα στους Δασκάλους μου Πέλο και Αλέκα Κατσέλη,
στον Κάρολο Κουν, στον Δημήτρη Ροντήρη, στον Αλέξη Σολομό, και
στον Μιχάλη Κακογιάννη. Από τους νεότερους ταλαντούχους
σκηνοθέτες, που η συνεργασία μας ήταν εποικοδομητική, θα αναφέρω
στον Στάθη Λιβαθυνό και στον Νίκο Μαστοράκη. Άφησα τελευταίο τον
Μίνωα Βολανάκη, γιατί η περίοδος της δεκαετίας που συνεργαστήκαμε
σε πολλά επίπεδα, ήταν εξαιρετικά δημιουργική. Ανεβάσαμε σπουδαίες
παραστάσεις με το Κ.Θ.Β.Ε., και με τον Οργανισμό «Πράξις» της
Μπέτης Αρβανίτη. Κυρίως όμως μετατρέψαμε σε θέατρα τρία αδρανή
λατομεία, του Βύρωνα, της Πετρούπολης και της Νίκαιας. Ιδρύσαμε τον
Καλλιτεχνικό Οργανισμό «Γιορτές των Βράχων» και οργανώσαμε
σημαντικές εκδηλώσεις σε υποβαθμισμένες μέχρι τότε περιοχές της
Αθήνας, ανατρέποντας το παγιωμένο καθεστώς του Φεστιβάλ Αθηνών
στο Λεκανοπέδιο της Αττικής.
Α.Ρ Είστε ο ιδρυτής του καλλιτεχνικού οργανισμού «Ανατολή» στην δεκαετία του ’82 …. Πείτε μας για αυτό
Γ.Β Ο Καλλιτεχνικός Οργανισμός «ΑΝΑΤΟΛΗ» δημιουργήθηκε με σκοπό την εδραίωση ενός γνήσια ποιοτικού λαϊκού θεάτρου με όσο γίνεται μεγαλύτερη απήχηση στο πλατύ κοινό. Οργανώθηκαν μεγάλες παραγωγές και εμφανίστηκε στα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, και σε όλα σχεδόν τα μεγάλα Φεστιβάλ της χώρας καθώς και σε εκδηλώσεις του εξωτερικού όπως την Κύπρο, το Λονδίνο και τον Καναδά με μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία και προσέλευση κοινού. Ανέβασε τα έργα «ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ» και «ΑΛΕΞΗΣ ΖΟΡΜΠΑΣ» του Νίκου Καζαντζάκη, «ΕΛΛΑΔΑ – ΡΙΤΣΟΣ … ΜΑΚΡΙΑ ΠΟΡΕΙΑ» Σε σκηνική προσαρμογή και Σκηνοθεσία δική μου. Ένα πρωτοποριακό για την εποχή πολυθέαμα με θεατροποιημένη την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, με προβολή ιστορικών γεγονότων που ερέθισαν τον ποιητή και με σύγχρονη μουσική και μπαλέτο. «ΚΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΣΒΕΪΚ» του Γιάροσλαβ Χάσεκ, «ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥ» του Ρεμό Φορλανί «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ» του Αισχύλου. Η πρώτη Ευρωπαϊκή παραγωγή, όπου συμμετείχαν συντελεστές από την Ελλάδα, Αγγλία, Γαλλία και Κύπρο. Εκτός από την Επίδαυρο η παράσταση παρουσιάστηκε σε πολλές Πολιτιστικές εκδηλώσεις σε όλο σχεδόν τον Ελλαδικό χώρο. Τον επόμενο χρόνο, ο “ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ” πραγματοποιεί μία θριαμβευτική περιοδεία στις μεγαλύτερες πόλεις του Καναδά, Βανκούβερ, Μόντρεαλ, Τορόντο και Οτάβα στα πλαίσια των εκδηλώσεων “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΜΗΝΑΣ” που οργάνωνε τότε το Υφυπουργείο Απόδημου Ελληνισμού σε συνεργασία με το “Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο”. Οι κριτικές του Καναδικού τύπου ήταν θριαμβικές καθώς και η προσέλευση και η υποδοχή του κοινού απρόσμενη. Με αυτή την παράσταση κλείνει ο κύκλος δραστηριότητας του Καλλιτεχνικού Οργανισμού “ΑΝΑΤΟΛΗ”.
Α.Ρ Σεβασμός , αξιοπρέπεια , ευθύνη , αλτρουισμός , ψυχή, αξίες, φιλοδοξία , βιοπορισμός , αγάπη, χρήματα. Σε ποια σειρά θα τοποθετούσατε όλα αυτά;
Γ.Β Πριν και πάνω απ’ όλα για εμένα είναι η αγάπη. Όλα τα άλλα έπονται. Αν αγαπάς τον Κόσμο, ακολουθούν και τα υπόλοιπα χωρίς να κάνεις ιδιαίτερη προσπάθεια. Με εξαίρεση το χρήμα, γιατί πάντα το αντιμετώπιζα ως μέσο και όχι σαν αυτοσκοπό.
Α.Ρ Ευτυχείτε δίπλα στην αξιολάτρευτη σύζυγό σας Μιράντα 52 ολόκληρα χρόνια …αλήθεια υπάρχει συνταγή στην ευτυχία;
Γ.Β Αν γνωρίζει κανείς τη συνταγή για την ευτυχία, είμαι πρόθυμος να την μάθω! Είναι τόσο ξεχωριστό συναίσθημα για τον καθένα, ώστε κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να σε συμβουλεύσει. Η συμβίωση έτσι κι αλλιώς, είναι ένα μακρύ ταξίδι ζωής, με όλους τους καιρούς. Φουρτούνες, νηνεμίες, ήρεμα λιμάνια και μαγικές ακρογιαλιές. Μία Οδύσσεια. Σημασία πάντως έχει πως, «Αν πραγματικά αναζητάς την αγάπη, θα την βρεις να σε περιμένει», όπως λέει κι ο ποιητής.
Α.Ρ Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;
Γ.Β Για πιο μέλλον μπορούμε να μιλήσουμε πλέον, εκεί που μας οδήγησαν οι «Ταγοί» μας; Τέτοιες ώρες μου έρχονται στο νου τα λόγια του Ισοκράτη. «Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθει το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.» Και ο ίδιος πέθανε εξόριστος από πείνα. Συμπέρασμα; Αυτός ο τόπος ανέκαθεν υπέφερε από τη Δικτατορία της μετριότητας!
Α.Ρ Πιστεύετε ότι ο Εθελοντισμός κάνει τον κόσμο μας καλύτερο;
Γ.Β Σίγουρα είναι μια αχτίδα φωτός μέσα στο χάος. Σίγουρα γλυκαίνει τις ψυχές των ανθρώπων. Σίγουρα επουλώνει τις πληγές του κόσμου, αλλά φοβάμαι ότι δεν τις θεραπεύει. Χωρίς να θέλω να γίνω ανατρεπτικός, πιστεύω πως εάν ο άνθρωπος δεν πονέσει βαθιά, δεν θα διεκδικήσει αυτό που δικαιούται και του ανήκει. Την ίδια τη ΖΩΗ του.
Α.Ρ Ποια η σχέση σας με την Πολιτική;
Γ.Β Είναι γνωστό ότι είμαι πολιτικό ζώο. Βίωσα την Πολιτική και από μέσα και απ’ έξω. Σήμερα όλοι μιλάνε ότι είναι αναγκαία μια αλλαγή του Πολιτικού Συστήματος, όταν δυστυχώς όλοι τους βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε Κομματικά στεγανά και είναι οι ίδιοι που οδήγησαν το Σύστημα σ’ αυτό το αδιέξοδο. Επομένως ακυρώνονται από μόνοι τους.
Είναι δεδομένο ότι, η άσκηση της εξουσίας έχει καταπατήσει τους νόμους του «δικαίου», και οι συνέπειες στο κοινωνικό σύνολο είναι ολέθριες. Η δε κοινωνία δεν ενεργεί ακόμα δυναμικά ή ανατρεπτικά. Και παρόλο που σαν σύνολο έχουμε αποκτήσει το δικαίωμα να εκλέγουμε την εξουσία μας, όταν αυτή αρχίσει την κατάχρηση εις βάρος μας, σχολιάζουμε πολύ, αλλά αντιδρούμε ελάχιστα έως καθόλου. Και όσο η εξουσία γίνεται όλο και πιο Ευρωπαϊκά συγκεντρωτική, τόσο η θέληση και η επιρροή του συνόλου αποδυναμώνεται. Το παράδοξο είναι, ότι ενώ ο σύγχρονος άνθρωπος, στο σύνολο του, έχει αναπτυχθεί ως κάποιο
βαθμό κοινωνικά, επιστημονικά και πνευματικά, οι εξουσίες έχουν εξελιχθεί ελάχιστα έως καθόλου, επί της ουσίας. Παραμένουν σχεδόν αδιάλλακτες, κυριαρχικές και απειλητικές για τους πιο αδύναμους. Η κάθοδος των λαών στους δρόμους της Νότιας Ευρώπης πιθανόν να εγκυμονεί μια ελπίδα. Θα ξεπεταχτεί άραγε το «Νέο» μέσα από αυτό το κίνημα; Ας ευχηθούμε να γίνει. Διαφορετικά φοβάμαι για το μέλλον των νέων γενεών.
Α.Ρ Ευχηθείτε μας κάτι …
Γ.Β Σαν ευχή ας μου επιτραπεί να δανειστώ και πάλι τους τελευταίους στίχους του χορού από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή.
Φρόνηση πρώτα.
Η ευδαιμονία ακολουθεί.
Γιατί ο κόσμος Θεϊκός και να τον σέβεσαι.
Τα μεγάλα λόγια αλαζόνων, με μεγάλες πληγές
πληρώνονται.
Φρόνηση πρώτα
Γερνάμε για να βρούμε γνώση και γαλήνη.
Αυτή η φωτογραφία είναι από τις τελευταίες του συναντήσεις , στην παρουσίαση του βιβλίου του Σεναριογράφου και Συγγραφέα , Θάνου Ξηρού, μαζί με τον εξαιρετικό & αγαπημένο Ηθοποιό , ποιητή, και τροβαδούρο Ηλία Λογοθέτη
Peakupnews
Αγάθη Ρεβύθη
