Ο συγγραφέας του βιβλίου, που κρατώ στα χέρια μου, ο Σταύρος Ζουπούλης , είναι ο πλέον οικείος μας από σήμερα, γιατί μέσα από την διήγηση του, ξεφύλλισε ένα όμορφο κομμάτι ζωής γεμάτο νοσταλγία, συγκίνηση , εικόνες, μυρουδιές, αγάπη. Στο δικό του μαγικό τοπίο, οι άνθρωποι είναι απλοί, αληθινοί με την χρονική απόσταση, που διόλου απομακρύνει αλλά φέρνει στα μάτια μας και στην καρδιά μας … το βλέμμα του Θεού. Νιώθουμε έντονα την αθωότητα μέσα από την φύση , την δική του ολότελα φύση που παρουσιάζει με γλαφυρότητα αναβιώνοντας όλα εκείνα που δεν θα τα άλλαζε με τίποτα. Είναι τόσο γοητευτικό και γλυκό το άγγιγμα που μας ξυπνά από τον λήθαργο της καθημερινότητας των μεγάλων πόλεων. Αναπολώντας από το χθες στο σήμερα , συγκρίνουμε αυτεπάγγελτα ! Για εκείνες τις αξίες που χάθηκαν στον χρόνο, είναι προτιμότερο να διαβάσουμε το βιβλίο « Κάτω από το βλέμμα του Θεού » του Σταύρου , που εξακολουθώ να κρατώ στα χέρια μου …
Καλοτάξιδο να είναι … να δεις πόσο θα αγαπηθεί !
Α.Ρ.
« Κάτω από το βλέμμα του Θεού »
ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΠΟΥΛΗΣ
Σύμβουλος οργάνωσης έργου :
Σταυρούλα Βενιέρη
Συγγραφέας
Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων
Εκδόσεων « ΚΟΥΡΟΣ »
Επιμέλεια, διόρθωση κειμένων :
Αθηνά Μαλαπάνη
Εικονογράφηση Εξωφύλλου : Ειρήνη Φύκιρη
ISBN : 978-618-85060-6-0
Λίγα λόγια γνωριμίας από τον συγγραφέα
Είμαι ο Σταύρος Ζουπούλης , συγγραφέας αυτού του βιβλίου . Γεννήθηκα , μεγάλωσα και κατοικώ μόνιμα σ’ ένα μικρό χωριό τον Πρόδρομο στην Καρδίτσα. Ήμουν συνεταιριστικός υπάλληλος και τώρα συνταξιούχος του Τ.Α.Υ.Σ.Ο.
Η γυναίκα μου ”έφυγε” από την ζωή σε πολύ μικρή ηλικία και από τότε αφιερώθηκα στα παιδιά μου αλλά και την μεγάλη μου αγάπη την γραφή. Καρπός της πρώτης συγγραφικής μου προσπάθειας, «Το Γνέψιμο », ένα έργο που αγαπήθηκε από πάρα πολλούς αναγνώστες. Είμαι λάτρης της φύσης και της ομορφιάς της και τον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με τον κήπο και τα μελίσσια μου. Εμπνέομαι από την καθημερινότητα και τα συναισθήματα των απλών ανθρώπων. Η γραφή για εμένα είναι πλούτος ξεχωριστός, είναι έκφραση, φαντασία , δημιουργία … κι έτσι ετοιμάζω με χαρά και μεράκι το επόμενο βιβλίο μου!
Επιπλέον αγαπώ την ποίηση .
Στίχοι μου μελοποιήθηκαν κι έγιναν τραγούδια :
« Πόσα όνειρα » Θανάσης Παπαβασιλείου
« Το άρωμα σου » Έλενα Μιχαήλ
« Είναι στιγμές » Θανάσης Παπαβασιλείου
« Ένα της χάδι » Θανάσης Παπαβασιλείου
« Η φυγή » Χρήστος Μιχαήλ
« Μάτια ζωγραφισμένα » Νίκος Αδέσποτος
« Φθινόπωρο » Νίκος Αδέσποτος
« Μοιάζω με βράχο » Θανάσης Παπαβασιλείου
« Σεργιάνισε απόψε η καρδιά » Θανάσης Παπαβασιλείου
« Παραμύθι » Έλενα Μιχαήλ
« Ταξίδι γλυκό » Θανάσης Παπαβασιλείου – Τζίνα Καλομοίρη
« Εκείνη σε περιμένει » Φίλιππος Πατίρης
« Όσοι λένε σ’ αγαπώ » Φώτης Τζουανόπουλος
https://youtu.be/-_z4ifwMmOY
Απόσπασμα
Ένα ταξίδι είναι η ζωή , μολογούν εκείνοι οι παλιοί παππούδες του τόπου μου που καπνίζουν στριμμένο τσιγάρο και όπως απλώνεται ο καπνός και ξετυλίγεται , μιλάνε αργά και σιγανά για όσα είδαν, όλα όσα άκουσαν από παλαιότερους και για την μπέσα των ανθρώπων , ‘όπως και για την ανεμπεσιά .
« Ο λόγος είναι σαν γραπτό συμβόλαιο για εμάς εδώ » μολογούν … « Για άλλους , σε άλλους τόπους είναι σαν παλιό χαρτί… Να κοιτάς πάντα βαθειά στα μάτια τον άλλον , τότε μόνο καταλαβαίνεις ποιος είναι. Αν θέλεις τον δρόμο τον ίσιο , θα υποφέρεις από τα τσακάλια που τον γυροφέρνουν και δεν θέλουν καθαρό ουρανό . Αν θέλεις το στρατί το λοξό , τύψεις θα έχεις σε κάποια χρόνια κι οι ρύνες θα σε καρτερούν πιο κάτω, καθώς μέσα στο ποτάμι κουρνιάζουν και μας παρακολουθάνε …»
Βράδιαζε σιγά – σιγά και κοιτώντας κατά την δύση, είδα ότι η συννεφιά που ήρθε γρήγορα έφυγε πάλι και φαίνονταν τα πρώτα μακρινά αστέρια στο βάθος του γαλάζιου ορίζοντα. Σε λίγο φάνηκε και το φεγγάρι που περπατούσε αργά και νομίζω ότι με κοίταζε σαν ίσως κάτι ήθελε να μου πει. Βάδισα αργά, αφήνοντας την σκέψη μου πάλι να κάνει το ταξίδι της σε όμορφες στιγμές, σε φωνές και γέλια μέσα σε ένα περιβόλι , σε έναν ανθισμένο κήπο και νιώθοντας στο πρόσωπο μου την ανάλαφρη ανάσα του δροσερού βοριά που ερχόταν μέσα από το ποτάμι με τις πολλές γερμένες ιτιές που κάποια κλωνάρια τους ακούμπαγαν χαδιάρικα στο νερό, καθώς κάτι έχουν και σε μένα να πουν που έμεινα δεμένος μαζί τους χρόνια πολλά και πάντα νιώθω ότι θέλουν να περπατάω δίπλα τους.
Peakupnews
Αγάθη Ρεβύθη
