«Ο Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχοφ στο Διάχρονο Θέατρο Μαίρης Βιδάλη.
Το ‘’Διάχρονο Θέατρο’’ του Νέου Κόσμου, πιστό στον χαρακτήρα του, ανεβάζει από τις 17 Φεβρουαρίου το κορυφαίο έργο ”Ο Βυσσινόκηπος”
Ο σκηνοθέτης Γιάννης Μόρτζος δηλώνει κατηγορηματικά ότι θα ακολουθήσει απολύτως το κείμενο του Άντον Τσέχοφ, με τη μέθοδο διδασκαλίας του Κάρολου Κουν και ο Τσέχοφ δε θα ενταχθεί σε πειραματικές διασκευές. Μία επιστροφή στο παρελθόν επτά ατόμων στο σπίτι των παιδικών τους χρόνων. Το σπίτι έχει ήδη πουληθεί και τα πρόσωπα του σπιτιού αναπολούν παρελθοντικές καταστάσεις σε ένα σπίτι γκρεμισμένο. Θα καταφέρουν να γυρίσουν το χρόνο πίσω; Τρεις καταξιωμένοι πρωταγωνιστές ρεπερτορίου, κρατούν τους βασικούς ρόλους.: ΛΙΟΥΜΠΑ η Μαίρη Βιδάλη, ΓΚΑΓΕΦ ο Οδυσσέας Σταμούλης, ΛΟΠΑΧΙΝ ο Μπάμπης Χατζηδάκης.
Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση και φωτισμούς Γιώργου Δανεσή, σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου, σκηνικά Ιωάννας Κατσιαβού, κοστούμια Γκαλίνας Σουλτανόβιτσι και μουσική σύνθεση ειδικά για την παράσταση από τον Θάνο Γεωργουλά. Βοηθός σκηνοθέτη ο Χρήστος Μαραθιάς.
Μαζί τους οι Σωτήρης Αντωνίου, Μαρλέν Κάραλη, Χρήστος Μαραθιάς, Ρόουζ Μουτζούρη, Κατερίνα Σωτηρίου, Βασίλης Τραϊφόρος, Περικλής Τσαμαντάνης, Κωνσταντίνος Τσιομίδης, Ροδούλα Χαμηλοθώρη.
Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:30.
Απαραίτητη η κράτηση στο 210 7233229
Έναρξη παραστάσεων Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024
Διάρκεια 105 λεπτά με διάλειμμα
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ, 12 ευρώ ( για άνω των 65 και φοιτητές ), 10 ευρώ ομαδικά, 5 ευρώ ΑΜΕΑ – Ηθοποιοί και κάτω των 12 ετών. Δωρεάν οι συνταξιούχοι ηθοποιοί και οι κριτικοί θεάτρου
Λίγα λόγια …
Ο Βυσσινόκηπος (ρωσικά: Вишнёвый сад) είναι το τελευταίο θεατρικό έργο του Αντόν Τσέχωφ, που γράφτηκε το 1903[1]. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο θέατρο στις 17 Ιανουαρίου 1904, από το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, σε σκηνοθεσία Στανισλάβσκι. Ο ίδιος ο Τσέχοφ χαρακτήρισε τον Βυσσινόκηπο ως κωμωδία, ωστόσο τόσο ο Στανισλάβσκι όσο και η πλειονότητα των μετείπειτα θεατρικών παραστάσεών του το αντιμετώπισαν ως δράμα με τραγικά στοιχεία.
Το έργο είναι εμπνευσμένο από μία εποχή κατά την οποία ο ρωσικός λαός, αν και θεωρητικά ελεύθερος, εξαιτίας της κατάργησης της δουλοπαροικίας κατά το 1861, ζούσε ακόμη στη φτώχεια και την αμάθεια. Θεωρείται μια προαναγγελία ουσιαστικά της επανάστασης του 1905 και της επανάστασης του 1917. Στο έργο υποδεικνύεται η αδυναμία των ανθρώπων, κυρίως των αριστοκρατών, να κατανοήσουν τις όποιες διαφοροποιήσεις αλλάζουν το κοινωνικό περιβάλλον, όπως επίσης και τον ρόλο που παίζουν αυτές οι αλλαγές στην προσωπική τους ζωή. Σε συμβολικό επίπεδο ο βυσσινόκηπος, ένα κομμάτι γης που ανήκει σε αριστοκρατική οικογένεια, όπως και η αδυναμία της οικογένειας να τον κρατήσει, υποδηλώνει τις αλλαγές της ρωσικής κοινωνίας και τα νέα κοινωνικά στρώματα που έρχονται στο προσκήνιο, εξαιτίας πολιτικών και κοινωνικών ζυμώσεων.
ΠΗΓΗ : ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
peakupnews.gr
Αγάθη Ρεβύθη
